Nie taki micro:bit straszny…

Wraz z Laboratoriami Przyszłości w szkołach pojawiły się mikrokontrolery. Niektórzy zdecydowali się na micro:bity – nie wiem na ile był to świadomy wybór, ale dla tych którzy je mają, a nie do końca wiedza jak je wykorzystać, postaram się opisać kilka prostych zastosowań. Mam nadzieję, że po lekturze tego posta dostrzeżecie, że ta maleńka płytka daje wiele możliwości jej wykorzystania. Nie potrzebujecie żadnych dodatkowych czujników, wystarczy to co już znajduje się na płytce, by opracować szereg prostych skryptów i wykorzystać je w praktyce. Ufam, że zobaczycie też, że – tak jak pisałam w tytule – nie taki diabeł straszny – i bez obawy będziecie wykorzystywać płytki na swoich zajęciach. Uwierzcie mi, wystarczy dać je uczniom do ręki – oni są bardziej kreatywni niż nam się wydaje.

Na blogu już jakiś czas temu pojawiły się dwa wpisy dotyczące tych maleńkich płytek:

Proponuję na początek przejrzeć pierwszy z nich, by dowiedzieć się czym jest płytka micro:bit i jaka jest jej zasada działania, w jakim środowisku możną ją programować itp.

Poniżej chciałabym pokazać pięć prostych zastosowań płytki – na początek…

Licznik kroków

Ta maleńka płytka jest wyposażona w wiele podzespołów, które pozwalają na zastosowanie jej w różnych sytuacjach życiowych. Jednym z nich jest akcelerometr, który reaguje na zmianę położenia płytki oraz potrząsanie nią. Dzięki niemu w bardzo prosty sposób stworzymy licznik kroków. 

Pierwszym etapem powinno być utworzenie zmiennej – w moim przypadku nazwałam ją KROKI. Będzie przechowywać aktualną wartość licznika. By mieć orientację, ile kroków zrobiliśmy, wartość zmiennej będzie wyświetlała się na wyświetlaczu ledowym.

Warto stworzyć prosty skrypt, który będzie zerował licznik, w chwili gdy po raz kolejny chcielibyśmy rozpocząć odliczanie. W moim przypadku wciśnięcie przycisku A spowoduje wyzerowanie zmiennej oraz wyświetlenie jej wartości na wyświetlaczu. 

W zasadzie to wystarczy, aby licznik działał poprawnie. Można jednak dodać sygnał dźwiękowy, który będzie sygnalizował przekroczenie jakiegoś progu – w moim przypadku 1000 kroków. Dźwięk może pojawiać się po każdym 1000 kroków lub tylko w chwili przekroczenia określonej wartości. 

Teraz wystarczy wgrać skrypt na płytkę, podłączyć zasilanie, a następnie umocować płytkę do nogi. Można to zrobić zwykłą taśmą lub przygotować specjalną opaskę z kieszonką na micro:bit-a.

Latarka

Kolejną możliwością jaką daje nam micro:bit jest wykorzystanie wbudowanego czujnika światła i stworzenie skryptu latarki. Oczywiście jeden micro:bit nie rozświetli nam pomieszczenia, ale można przy jego pomocy oznaczyć na przykład położenie włącznika światła, by w ciemności łatwo go odnaleźć lub podłączyć do niego źródło światła o większej mocy.

Zależy mi raczej, abyście zobaczyli, że sama płytka daje nam wiele możliwości jej zastosowania w różnych sytuacjach. 

Sam skrypt jest bardzo prosty. Ja ustawiłam trzy poziomy odczytu i jednocześnie reakcji wyświetlacza LED na natężenie światła.

Skrypt można jednak uprościć. Wyświetlacz led będzie reagował tylko na jedną wartość poziomu natężenia światła:

Możemy też oczywiście tak zmodyfikować nasz skrypt, aby latarka zapalała się wtedy, kiedy zostanie wciśnięty jeden z przycisków:

Kompas

Micro:bit ma wbudowany magnetometr. Oznacza to, że możemy z płytki micro:bit zrobić również kompas. Świetnie nada się więc, by wykorzystać go w terenie. Dzięki temu prostemu urządzeniu, możemy wyznaczać kierunki świata – płytka przypisuje im wartości liczbowe. I tak północ to 0, wschód – 90, południe – 180, a zachód – 270. Oczywiście możemy też wyznaczać kierunki pośrednie, takie jak północny-wschód, północny-zachód itd.

 

Wystarczy prosty skrypt:

Po jego pierwszym uruchomieniu ma miejsce tzw. kalibracja. Na wyświetlaczu pojawi się napis TILT TO FILL SCREEN, co oznacza, że musimy tak długo zmieniać pozycję płytki (pochylać we wszystkie strony), aż wszystkie diody wyświetlacza się zapalą. Wtedy pojawi się uśmiechnięta buźka oznaczająca zakończenie kalibracji.

Możemy też wykorzystać efekt dźwiękowy, by sygnalizował pozycję: np. PÓŁNOC. Z moich obserwacji wynika, że płytka zaczyna reagować nie tylko w pozycji 0, ale już kiedy się do niej zbliżamy. Warto więc połączyć oba skrypty i kiedy tylko usłyszymy sygnał, zweryfikować wartość pozycji kompasu, wciskając przycisk A.

Miernik hałasu

Płytka micro:bit ma wbudowany czujnik dźwięku, co pozwala mierzyć jego poziom – w naszym przypadku wykorzystamy jego możliwości do pomiaru hałasu.

Bloczek „plot bar graph of…” pozwala na wyświetlenie na wyświetlaczu dynamicznego wykresu poziomu dźwięku. 

Jeśli chcielibyśmy, aby określony poziom hałasu był wychwytywany przez skrypt i skutkowało to jakąś reakcją – na przykład płytka nada sygnał dźwiękowy, to musimy pamiętać aby głośność nadawanego sygnału dźwiękowego nie była wyższa niż poziom hałasu, na który reaguje skrypt. W przeciwnym razie skrypt będzie reagował na wydawany przez płytkę sygnał, co spowoduje „zawieszenie się” wydawanego dźwięku (ostrzegawczy sygnał dźwiękowy będzie grany przez cały czas, a nie jednorazowo).

Możemy też przekroczenie określonego poziomu hałasu zasygnalizować w sposób graficzny – wyświetlając na wyświetlaczu sekwencję symboli:

Termometr

Płytka micro:bit ma również wbudowany czujnik temperatury wskazujący temperaturę jej procesora. Temperatura procesora jest jednak porównywalna z temperaturą otoczenia – oznacza to, że warto wykorzystać ten czujnik do zmierzenia temperatury w miejscu, w którym się znajdujemy.

Ten bardzo prosty skrypt pozwoli na odczyt temperatury po wciśnięciu przycisku A na płytce.

Jeśli mamy do dyspozycji dwie płytki, możemy jedną z nich umieścić na przykład w innym pomieszczeniu lub na zewnątrz i dzięki możliwości komunikacji micro:bit-ów – odczytywać wskazaną temperaturę na drugiej płytce. Czyli jedna z nich będzie nadawała, a druga odbierała informację o temperaturze.

Skrypt należ wgrać na obie płytki.

Przykładowy skrypt:

i jego działanie:

Aby cały proces przebiegał automatycznie, można nadawać poziom temperatury nie poprzez wciśnięcie przycisku A, a przez cały czas – na przykład w określonych odstępach czasowych.
W takiej sytuacji skrypty na obu płytkach powinny się różnić. Trzeba wskazać, która nadaje, a która jedynie odbiera informację.

Skrypt płytki – nadajnika

Skrypt płytki-odbiornika

 

Justyna Klimczyk
Podoba się? Podziel się z innymi.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.