Wyobraźnia naszej młodzieży nie zna granic.
Dlatego też należy stawiać przed nimi zadania, które wykraczają poza nasze granice.
Ciekawy wstęp… a dlaczego tak? Bo po ostatnich moich spotkaniach z dzieciakami w różnych szkołach i widzę, że są chłonni wiedzy – o ile ta nie będzie koszmarnie nudna.
W ostatnim miesiącu sporo jeździłem po Polsce i odwiedzałem różne szkoły. Prowadziłem w nich zajęcia z robotyki z wykorzystaniem Robotów EDISON (http://robotedison.pl). Chciałbym się z Wami podzielić pewnym spostrzeżeniem. W każdej szkole zajęcia wyglądały podobnie, a mianowicie:
a) zapoznanie się z robotem: tu dzieciaki zobaczyły i przekonały się, że robot Edison potrzebuje prądu, aby się poruszać (trzeba 4 bateryjki AAA włożyć do środka i można się nauczyć, co to znaczy „zamknięty obwód elektryczny”)
b) podstawowe sposoby programowania poprzez aktywację gotowych, zakodowanych akcji – z wykorzystaniem specjalnych kodów kreskowych
c) krótki challenge – posteruj robotem poprzez klaśnięcia – tu dzieciaki uczą się, że robot potrafi reagować na różne sygnały przychodzące z zewnątrz, nie musi to być tylko programowanie z komputera
d) długi challenge (walka SUMO robotów) – zabawa na dowolną długość czasu, ponieważ zazwyczaj dzieciaki chcą obserwować walczące roboty kolejny i kolejny raz; w tym zadaniu pokazuję, że robot Edison może posiadać „sztuczną inteligencję„, która nim steruje – oczywiście ta inteligencja to prosty program, który kieruje naszym robotem
A jeśli chcecie zobaczyć, w jaki sposób dzieciaki bawią się SUMO – oto krótki filmik:
A teraz moje spostrzeżenie.
Ostatnio w pewnej szkole podstawowej dziewczynka z 4 klasy po zajęciach podeszła do mnie i od razu wypaliła:
„rozumiem, że za jakiś czas Pan do nas przyjedzie i będzie nas uczył tych robotów? Bo normalnie…. to tylko Paint.” Kurtyna opada.
Wyobrażam sobie, jak w 4 klasie SP informatyka (o programowaniu nikt nie wspomina) została obrzydzona młodym poprzez godziny spędzone przy rysowaniu najprostszym programem graficznym, który dla dzieci nie nadaje się specjalnie, bo moim zdaniem już TuxPaint byłby bardziej atrakcyjny graficznie.
Innym razem wystarczyło, jak 2 razy na forum klasy powiedziałem, że dziewczynka ma zadatki na programistkę, ponieważ lepiej niż jej rówieśnicy radzi sobie z Arduino, kabelkami i schematem – i nauczycielka stwierdziła, że nigdy nie widziała, aby ta dziewczynka na lekcji informatyki była zainteresowana tematem.
A po zajęciach dziewczynka stwierdziła, że ona to chyba zostanie programistką, bo to się jej podoba.
A w pewnej SP prowadziłem nawet całe kółko zajęć mechatroniczno-robotycznych (10 lekcji) w oparciu o moje scenariusze, które zresztą udostępniam na licencji Creative Commons CC-BY-SA. Po zajęciach 2 6-klasistów przyszło, pięknie podziękowali w imieniu całej grupy, powiedzieli, że idą do innej szkoły na 7 i 8 klasę – i co jeszcze? Że mają nadzieję, że tam informatyka będzie równie ciekawa jak była u nich (bo Pani nauczycielka ma swoje nieszablonowe metody), że będzie robotyka, bo takie eksperymenty informatyczne bardzo ich interesują.
Wczoraj dla odmiany prowadziłem zajęcia dla uczniów Zespołu Szkół.. w Siennicy Różanej – to już dorośli ludzie; tutaj nauczyciel to też zapaleniec, uczy młodzież Windows’a i Linuksa (tak, tak, na każdym komputerze są 2 systemy operacyjne obok siebie).
Wykorzystuje FREE Desktop.
I poza zajęciami z robotami i układami mechatronicznymi, pokazuję im także platformę do grania Pythonem http://robotgame.edu.pl – takie zajęcia również prowadziłem już w Oświęcimiu.
Tutaj również krótka filmowa relacja:
Można? Można 😉
Kochani nauczyciele – nie liczy się to, ile macie gadżetów dla dzieci, czy komputery mają procesory i5 czy też i7, czy macie tablicę interaktywną (ja na moich zajęciach miewam bardzo rzadko). Liczy się Wasze twórcze podejście do tematu. Tak, wiem, nie jestem nauczycielem czynnym zawodowo (tzn. nie jestem zatrudniony na etacie nauczyciela w szkole), nie dotyka mnie tak bezpośrednio reforma (choć pośrednio tak – mam syna w 6 SP, sami rozumiecie). Ale prowadzę dużo zajęć z dzieciakami – i ponieważ bywam w różnych miejscach, ciągle są to te same dla mnie lekcje. Sam wkładam sporo wysiłku w to, aby mi samemu to się nie znudziło.
Proszę Was – nie spoczywajcie na laurach – uczcie się i wykorzystujcie nowe narzędzia – Podstawa Programowa nie narzuca narzędzi, tylko mówi o umiejętnościach.
Adam Jurkiewicz – haker edukacji, członek nieformalnej grupy SuperbelfrzyRP. Absolwent kursów Massachusetts Institute of Technology z języka programowania Python.
Trener języka programowania Python, robotyki, mechatroniki, technologii komputerowych ze szczególnym uwzględnieniem otwartych zasobów edukacyjnych oraz oprogramowania OpenSource. Programista, administrator systemów UNIX/Linux, twórca remiksu edukacyjnego FREE_Desktop – remiksu systemu operacyjnego dla wolnych ludzi, legalnego i darmowego dla wszystkich.
Twórca portalu http://robotgame.edu.pl – platformy do współzawodnictwa wśród uczniów, w oparciu o RGKit (OpenSource) – bibliotekę walk robotów w Pythonie.
Prelegent oraz prowadzący warsztaty dla nauczycieli w trakcie wielu konferencji edukacyjnych, m.in: Od Becika Każdy Klika w Kołobrzegu, K@SSK w Nowym Tomyślu, Ogólnopolski Zjazd Opiekunów Pracowni Szkolnych w Mrozach, Lepsza Edukacja we Wrześni, Nowoczesne Technologie dla Edukacji w Radomiu, Aleje.IT w Częstochowie.
Współpracownik Fundacji Wolnego i Otwartego Oprogramowania, w projekcie „Strategie Wolnych i Otwartych Implementacji” twórca części scenariuszy mechatronicznych zajęć pozalekcyjnych z użyciem oprogramowania Scratch i mikrokontrolerów kompatybilnych z Arduino oraz ekspert ds. systemów i współtwórca systemu operacyjnego Szkolny Remiks Uczniowski.
Współpracownik Fundacji Interkl@sa, w projekcie „E-Pasj@ – nowoczesne nauczanie” ekspert ds. otwartego oprogramowania edukacyjnego. Prowadzi spotkania edukacyjne z nauczycielami w całym kraju.
Współpracownik Centrum Edukacji Obywatelskiej, w projekcie „Koduj z Klasą” ambasador i trener nauczycieli w zakresie języka programowania Python.
Zdobywca wyróżnienia Listy 100 Szerokiego Porozumienina Rzecz Umiejętności Cyfrowych Polsce w latach 2017, 2020 i 2021, członek zarządu Szkolnej Sekcji Informatyki przy Polskim Towarzystwie Informatycznym. Trener języka programowania Python, robotyki, mechatroniki, technologii komputerowych ze szczególnym uwzględnieniem otwartych zasobów edukacyjnych oraz oprogramowania OpenSource.
Autor książki „Python 3. Projekty dla początkujących i pasjonatów” wydanej przez Helion Edukacja.
Współautor treści z języka Python w projekcie E-Podręczniki do kształcenia ogólnego dla klas ponadgimnazjalnych. Współautor książki "Koduj w Pythonie - tworzymy grę przygodową" oraz publikacji "ENIGMA - Poznaj zagadkę Enigmy, tworząc grę przygodową w Pythonie" wydanych przez Fundację Rozwoju Edukacji Cyfrowej.
- Czy chcemy być „na szmyczy” korporacji? - 31 lipca 2023
- WordPress w edukacji – jak uczyć kompetencji w bezpieczny sposób. - 3 lutego 2023
- Prezent świąteczny – FREE-SERWER - 2 grudnia 2022