O tym jak wiele dobrego w rozwój młodego człowieka wnosi edukacja artystyczna mówi się od wielu lat.
Za nami czasy badań, które w jednoznaczny sposób pokazywały nauczycielom i rodzicom, że aktywne słuchanie muzyki rozwija wyobraźnię, relaksuje, poprawia koncentrację i uwrażliwia, a wspólny śpiew i gra na instrumentach rozwija słuch, poczucie rytmu, ale także ćwiczy pamięć.
Jednak czasem nie zdajemy sobie sprawy, jakim wspaniałym narzędziem do ćwiczenia kompetencji społecznych jest właśnie muzyka.
Pod koniec września postanowiliśmy wraz z uczniami Prywatnej Szkoły Podstawowej, Prywatnego Gimnazjum i Prywatnego Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej – Curie w Dąbrowie Górniczej zrealizować muzyczny projekt wewnątrzszkolny i nakręcić własny teledysk, do wcześniej nagranego dźwięku w prawdziwym studiu.
Szkoły od początku swojej działalności, dzięki koncepcji Pani Dyrektor Aleksandry Malec ogromny nacisk kładą właśnie na rozwój kompetencji społecznych u swoich uczniów. Idea która im przyświeca, to wychowanie świadomego swojej roli obywatela.
Nie jest to nasze pierwsze muzyczne przedsięwzięcie tego typu, jednak jako nauczyciel z rozrzewnieniem wspominam czasy, kiedy pierwsze „klipy” kręciliśmy telefonem komórkowym. Już wtedy wiedziałam, że trafiłam w dziesiątkę, patrząc na zaangażowane dzieciaki, które własnymi siłami składały cały materiał.
W 2013 roku moi obecni już absolwenci po raz pierwszy stanęli przed prawdziwym obiektywem kamery nagrywając cover utworu „Jutro jest dziś” wykonywanego w oryginale przez Katarzynę Nosowską i O.S.T.R. Od tego czasu minęło kilka lat, a kolejne pokolenia coraz chętniej i liczniej angażowały się w tego typu projekty. Co roku do szkolnego chóru dołączali nowi uczniowie. Wspólnie zorganizowaliśmy 8 akcji wokalnych i tanecznych typu flash-mob.
Dla dzieciaków była to świetna forma muzycznej zabawy, dla instytucji, w których występowaliśmy forma promocji, a dla mnie świadomy rozwój kompetencji miękkich moich podopiecznych.
We wrześniu br. roku ponad 50 osób w wieku 9 – 19 lat weszło wspólnie do studia, aby nagrać „Nieboskłon” – cover hymnu Męskiego Grania 2017. Nie jesteśmy szkołą artystyczną. Większość dzieciaków po raz pierwszy widziała studio od wewnątrz, a wiele z nich jeszcze w pierwszych dniach roku szkolnego nie wiedziało, że ma słuch muzyczny. Kolejne dni upłynęły nam na intensywnej pracy przed kamerą, od wczesnych godzin porannych, do późnego wieczora. Wspólna praca poprzedzona tygodniami prób przyniosła oczekiwane efekty.
Z przyjemnością po raz kolejny patrzyłam jak starsze dzieciaki współpracują, wspierają się, motywują do działania, dzielą same obowiązkami i pomagają młodszym koleżankom i kolegom. Młodsze dzieci za to wnoszą ogrom niepohamowanej energii i optymizmu.
Czego jeszcze nauczył moich podopiecznych ten projekt? Na pewno odpowiedzialności za powierzone zadanie. Tego, że każdy z nich jest ważnym elementem w pracy całości zespołu. Że trzeba dać z siebie wszystko nie tylko dla siebie, ale także dla innych. Że trzeba odłożyć na bok drobne spory, być punktualnym i wyciągnąć rękę do kogoś, kto jej potrzebuje. Starałam się uzmysłowić im, jak ważne jest przez muzykę przekazanie ich własnych emocji.
Nieprzypadkowo wybór repertuaru padł właśnie na „Nieboskłon”. Moi uczniowie świetnie odnaleźli w nim siebie. Z przekonaniem śpiewają o tym, żeby nie dać się ugiąć innych i śmiało podążać własną drogą. Dzięki muzyce każdy z nich mógł być sobą, we wspólnym działaniu.
Dla części dzieciaków praca z kamerą była ogromnym wyzwaniem. Przepełniała ich trema i nieśmiałość. Z godziny na godzinę jednak obserwowałam jak stają się coraz bardziej swobodni i pewni siebie. Wzajemne wsparcie i atmosfera akceptacji pomagała otworzyć się nawet tym, którzy z natury są bardzo skryci. Przekonali się również, że praca muzyka nie jest tak łatwa jak mogłoby się wydawać. Że każdy przebój poprzedzają godziny w studiu, że teledysk, to setki powtórzeń tego samego ujęcia, nawet kiedy jest się zmęczonym.
Nasze wspólne działanie dało ogromny rezultat w postaci teledysku, z którego jesteśmy niezmiernie dumni. Jako nauczyciel jestem jednak dumna z tego wszystkiego, czego odbiorca nie widzi w obrazie. Jestem dumna z każdej minuty pracy nad tym projektem i wiem, że jak tylko emocje opadną, zacznę myśleć o kolejnym muzycznym wyzwaniu, w którym – mam nadzieję – weźmie udział jeszcze więcej młodych ludzi.
Aleksandra Jabłońska-Błokowska – mgr sztuki, nauczycielka muzyki, zajęć artystycznych o wiedzy o kulturze w Prywatnych Szkołach im. Marii Skłodowskiej-Curie w Dąbrowie Górniczej; dyrygentka chóralna, opiekunka artystyczna dziecięcego Zespołu Wokalnego „Granda”, młodzieżowego zespołu wokalnego „I To Się Ceni”, Chóru Happy Choir Skłodowska oraz zespołu międzypokoleniowego „Muzykanci na tropach Jana Kiepury”; pracowniczka dydaktyczna Wyższej Szkoły Biznesu w Dąbrowie Górniczej; manager kultury.
Strona szkoły: www.sklodowska.iq.pl
- poZdrówko #4 Jak wdrażać zmianę i nie zwariować? - 20 marca 2019
- poZdrówko #3 Nauczycielu, doceń (się)! - 22 lutego 2019
- poZdrówko #2 w pigułce - 20 lutego 2019